Nou we zijn bij Linda en we hebben het geweten! Linda heeft elke dag voor ons vol gepland. Het was vermoeiend, maar het was echt een leuke week. We hebben veel gezien en beleeft. En door Linda kregen we de kans om de Boliviaanse cultuur en mensen te ervaren.
De eerste dag hebben we geluncht met medewerkers en vrijwilligers van Centro Educativo Nanta.

www.centro-nanta.org

Nanta is de organisatie waar Linda voor werkt.
In Bolivia zijn er heel veel kinderen die uit een arm gezin komen en de hele dag en vaak ook snachts aan het werk zijn als bijvoorbeeld schoenenpoetser om zo geld te verdienen voor het gezin. Ook lopen er heel veel kleine kinderen snachts de kroegen af om kauwgom te verkopen aan touristen. Deze kinderen gaan niet naar school, omdat ze geld moeten verdienen om te overleven. Nanta probeert deze kinderen op te vangen. Nanta maakt afspraken met de ouders. Dat de kinderen, maar een bepaald aantal uur per week werken en dat ze naar school gaan. In ruil daarvoor zorgt Nanta ervoor dat deze kinderen naar school kunnen, want veel kinderen zijn niet geregistreerd en bestaan dus officieel niet. Nanta laat de ouders opa, oma en de kinderen dus dopen en registreren zodat de kinderen naar school kunnen.

De kinderen krijgen smiddags te eten voor een symbolisch bedrag van 5 cent (zodat de kinderen niet gewend raken aan het ontvangen van gratis eten), huiswerkbegeleiding, ze kunnen gebruik maken van een maatschappelijk werkster, ze krijgen les in hygiene en nog veel meer.

Ook organiseert Nanta activiteiten zodat deze kinderen af en toe ook gewoon kind kunnen zijn. Nanta heeft ookeen opvanghuis, waar kinderen kunnen wonen, zodat de kinderen die te ver van de Sucre af wonen en dus niet naar school kunnen in het opvanghuis kunnen wonen.
Linda heeft in Nederland ook stichting Amigos opgericht.

www.stichtingamigos.nl

Het geld wat met stichting Amigos binnen komt wordt gebruikt voor Nanta. Linda heeftmet het geld van deze stichting Cafe Amsterdam opgericht. Alle opbrengsten van dit cafe gaat naar Nanta. Op deze wijze is er een vaste inkomsten voor Nanta. ook worden er in het cafe veel activiteiten georganiseerd om extra geld binnen te halen voor Nanta. De kinderen helpen bij deze activiteiten, zodat ze leren hun steentje bij te dragen.

De tweede dag hebben we een rondleiding gehad bij Nanta en hebben we het opvanghuis bezocht waar een aantal kinderen wonen.
Het is erg leuk om te zien hoe gemotiveerd deze kinderen zijn. Ook vinden ze het erg leuk om aandacht te krijgen.
Het opvanghuis is alleen voor jongens anders komen er nog meer kinderen. Het is lastig om een opvanghuis op te richten voor meisjes, omdat ouders heel beschermend zijn over hun dochter waardoor het lastig is om bepaalde afspraken te maken met de ouders.

we hebben een aantal keer een tour gedaan met een aantal kinderen. Dit was een proef om te kijken of het mogelijk en leuk is dat de kinderen af en toe een tour geven aan de touristen, om geld in te zamelen voor Nanta. Van dit geld worden dan bijvoorbeeld schriften en pennen gekocht voor de kinderen zodat zij ook iets tastbaars hebben van wat er met het geld wordt gedaan wat hun verdient hebben door een tour te geven. Tijdens deze tour wordt er natuurlijk ook veel verteld over de straatkinderen die leven in Sucre.

Eerst hebben we een city tour gedaan. Er werdt niet alleen wat over de stad Sucre verteld en haar historie, waar de jonge Pablo overigens heel veel over wist te vertellen, maar ook over de straat kinderen. Zo kwamen we op een begraafplaats, waar de kinderen de graven schoonmaken om zo geld te verdienen. Pablo wist heel veel te vertellen over de begraafplaats, omdat hij er ook een lange tijd heeft gewerkt toen hij jonger was. een meisje die op de begraafplaats aan het schoonmaken was kwam meelopen met Pablo, want zij wilde later ook tours geven aan touristen en wilde van Pablo leren wat hij allemaal aan ons vertelde. Aan het einde van de tour zijn we naar cafe Amsterdam gegaan waar ze een Quiz-night hadden georganiseerd voor het goede doel. Deze avond kwamen we ook Jasper weer tegen die we hebben ontmoet in Tupiza. De quiz was erg leuk en het werdt dan ook erg laat.

Ook hebben we een tour gedaan door de bergen naar het plaatsje Yotala. Gelukkig was Alberto (ook een jongen van Nanta) mee, want Linda was de weg kwijt. Alberto was helemaal gek op de bonen die aan een boom hingen. Deze eet hij rauw op. Ze waren wel lekker zoet. Het laatste stukje zijn we over de spoorrails gelopen waar we dus ook de trein tegen kwamen. nou ja, trein het was meer een bus met een treinonderstel eronder. Aangekomen bij Yotala moesten we op zoek naar een witte vlag, want waar een witte vlag buiten hangt kan je Chicha drinken. Chicha is maisbier die zelf gebrouwen wordt. Linda had natuurlijk meteen een hele emmer besteld

.

De volgende dag hebben we een tour gedaan naar de lokale markt, waar Linda ook altijd haar inkopen moet doen, want een supermarkt heb je hier niet. Op deze markt kom je ook vreemde dingen tegen zoals een geiten foetus en andere dingen die ze gebruiken voor de Coa.

Dit is een ritueel die 1 keer per maand wordt uitgevoerd om de Pachamamma (moederaarde) te eren zodat de pachamamma ook goed voor ons is. Wij hebben dit ritueel ook mee mogen maken. Er wordt een bord opgemaakt met vreemde dingen en dit wordt op het vuur geofferd aan Pachamamma. Hierbij eet je dan Cocobladeren en rook je eengoedkope sigaret.

Samen met Hugo ook een jongen die opgevangen wordt door Nanta hebben we een tour gedaan naar de autowasstraat. Dit is niet een wasstraat zoals we die inNederland kennen, maar de auto´s worden gewassen in de rivier.Eeerst loop je door een villawijk, waar we een jongen van rond de 7 jaar tegen kwamen met een emmer. hij vertelde dat hij niet zijn klanten op pikt bij de rivier omdat de oudere jongens hem daar wegpesten.Naast de villawijk ligt dan de rivier die helmaal vol staat met auto´s.

Kinderen maar ook hele gezinnen zijn deze auto´s aan het wassen om zo een beetje geld te verdienen. Aan de andere kant van de rivier ligt dan een hele arme wijk. De mensen in deze wijk hebbenalleen een waterput.Als het dus een aantal dagen nietheeft geregent dan staat de waterput droog en drinken mensen uit de rivier waar de auto´s wordengewassen en waar tevens het afvalwater van het ziekenhuis in terecht komt met alle gevolgen vandien.Deze kinderen komen niet bijNanta, omdat dit te ver weg is. Savonds zijn we natuurlijk weer naar cafe Amsterdam gegaan. Na sluitingstijd zijn we samen met de medewerkers van cafe Amsterdam nog naar een hele foute karaoke tent gegaan. Het was erg gezellig, maar ook dit werdt weer erg laat.

De volgende dag zouden we gaan Wallieballen (een soort volleyballen) De Nederlanders tegen de Bolivianen. Helaas hebben de Bolivianen het af laten weten, omdat ze nog een kater hadden van de avond ervoor. Dus toen zijn wij ook maar weer ons bed ingedoken.

Zondag hadden we een Coa bij Linda in Cafe Amsterdam gevolgt door een BBQ. Een voor een pakten de Bolivianen er een instrument bij en speelde Bolivaanse muziek.

Waar wij vervolgens Boliviaanse dansjes bij deden. Ze hebben een heel leuk liedje over een man die een paard heeft en een vrouw, maar hij vindt zijn paard leuker dan zijn vrouw. Het was weer erg gezellig, maar we hebben het niet laat gemaakt, want de volgende dag zijn we met de bus vertrokken naar Uyuni.